برنجک ومعلم کوچولو
بسم الله الرحمان الرحیم
حسینیه پراز جمعیت است وهم چنان به جمعیت عزادار افزوده می شود.مادرهای جوان زیادی دربین جمعیت به چشم می خورند که همراه میوه های دلشان آمده اند تا به سه ساله وشیرخوار کربلا عرض ادب کنند ودرزیر خیمه ی عزای اباعبدالله ع مشق عشق را همراه فرزندان، درخور توان استمرار بخشند
*************************************************************
کودک اند و به فرمایش رسول الله ص موردتکریم. آن شهیدی که الی الابد سید ماست درکودکی زینت دوش نبی ص بودند ومانیز با تأسی به ختم المرسلین کودکان را گرامی می داریم با همان خصایص کودکانه شان.
خادم الحسین ع ، همان عزیزی که بخشی از ملکش را حسینیه قرارداده به نام چهارده معصوم ع ، برای بچه ها پذیرایی مخصوص می آورد تا سرگرمشان کند ؛ آخه کوچولوها هرچند که مثل توان درک کلام مداح وسخنران را نداشته باشند اما گوش جانشانشان که می شنود وضبط وذخیره می ؛ پس حضورشان را درمجالس ذکر گرامی می داریم وعادت های زیبا را برایشان ایجاد می کنیم.
امشب هم پیاله های کوچک برنجک ، بین عزیزان توضیح می شود.جدا رفتارهایشان دیدنی وتماشایی است ونمودی از جلوه ی خداست.هریک رفتاری بروز می دهد.این یکی تند وتند شروع می کند به خوردن، دیگری می خورد ودردهان مادرش هم می گذارد؛ سومی را که می نگری مات ومبهوت به خوراکی ها نگاه می کند وبعد می پرسد اینا چیه؟ اما چون بقیه می خورن او هم شروع می کند.خلاصه هرکدام از این دختروپسرهای زیر شش سال شیرینی وجذابیت خودرادارند.اما یکی توجهم را جلب می کند ؛ مادربه او می گوید به بچه ای که آن طرف حسینیه ست وهنوز پذیرایی دریافت نکرده تعارف کن!جانم !!!کوچولوی دست ودل باز ،بدون هیچ نگرانی از این که برای خودش چیزی نماند ؛ تمام حسینه را دور می زند وبه بزرگ وکوچک نعارف می کند.نمی توانم نگاهم هم را از اوبردارم ؛ اواکنون معلم ما آدم بزرگ هاست ووسیع بودن را به ما متذکر می شود وحرکتش صدمنبر می شود برایمان.احسنت به مادری که وقتی دسنش بگرفت وپابه پا برد ، درست شیوه ی راه رفتن آموخت.
**********************
