کودکانه

به نام خدا

      امروز در فعالیت های زبان آموزی پیرامون واژگان کلیدی یکی از نگاره ها من جمله کلمه ی کلاس گفت وگو می کردیم .از محبوبه پرسیدم : در کلاس چه چیز هایی وجود دارد ودرادامه یکی از سؤالات این بودکه اگر آشغال داشته باشی کجا می ریزی ؟پاسخ داد داخل سطل آشغال.گفتم اگردر خانه آشغال داشته باشی کجا می ریزی؟جواب داد توی سطل آشغال.زمانی که پرسیدم اگر در خیابان آشغال داشته باشی کجا می ریزی ؟چند لحظه مکث کرد وبا همان تیپ خونسرد وآرامش گفت : توی جوی آب!!!؟؟؟

     بدنبال دریافت این پاسخ یاد یک روز در اواخر بهار افتادم .دو کوچه پایین تر از مدرسه خانمی تقریبا پنجاه ساله را دیدم که دقیقا در کنار مخزن های بزرگ درنظرگرفته شده توسط شهرداری منطقه برای جمع آوری زباله ،ملافه ای را باز کرد ومحتویات آن را که مقدار زیادی پوست گردو وخرده های مغز گردو بود داخل جوی آب خالی نمود .دلم آرام نگرفت وصدایش کردم مادر بزرگ سلام ،طفلی بچه ها، چه بکنند؟ما می گوییم        با ریختن زباله داخل جوی آن را بند نیاوریم وجانداران موذی را پرورش ندهید وشما برای موش ها غذای ایده آل یعنی مغز گردو می ریزی؟آخه مادر مهربان این که سطل آشغاله ؟پاسخ شنیدم توی این سطل ریختن کار سختی است .خصلت معلمی وادارم کرد کلاس خصوصی تشکیل بدهم وبه آن شهروند گرامی یاد بدهم که ابتدا زباله های این چنینی را در منزل داخل یک پاکت یا کیسه پلاستیکی خالی کنند تا دفع آن درمخازن سهل گردد.

      به امید متخلق شدن همه ی مردم ایران به تمامی حقوق دیگران حتی اگر کسی برخی از آنها را به عنوان کارهای غیر خداپسندانه برایمان شرح نداده باشد.مومن با اندیشیدن پیرامون تک تک کار های روز مره می تواند به مدد عقل آن اعمال را به دو دسته ی 1-خدا پسندانه 2-غیرخداپسندانه تقسیم نموده وقبل از هر اقدامی به ارزش عمل ونتایج آن بیندیشد.