کودکانه

امام صادق ع دربیان برخی اسرار حج فرمود:"...سپس باآب توبه ی خالصانه ،گناهان خودرابشوی وجامه ی صدق وصفا وخشوع دربرکن وازهرآنچه که تورا ازیاد خداوند مانع می شود وازاطاعت اوباز می دارد ،دوری کن؛ولبیک گو،بدین معنا که خداراپاسخی بی آلایش وپاک دادی؛چنان که به ریسمان استواراو چنگ زدی؛وبه قلب خویش با کروبیان به گرد عرش طواف کن؛ همچون طواف خویشتن با مسلمانان برگرد کعبه؛ وبه قصدفرارازهوی وتبری از همه ی نیرو وتوان خویش هروله کن.

آنگاه ازغفلت ولغزشهای خود بارفتن به منا ،برون آی وآنچه رابرتو روا وحلال نیست وسزاوارآن نیستی تمنی مکن؛ ودرعرفات به خطاهای خویش اعتراف کن،درمزدلفه پیمان خویش رابروحدانیت خداوند تجدید کن وبه او تقرب جو وازاو پروابدار؛وباصعود به کوه ،با روح خویش به ملا اعلی فراز آی؛وبه هنگام قربان کردن،گلوی هوا وآز راببر.وبه هنگام سنگ زدن به جمرات ،شهوات وخصاصت ودنائت وزشتی را رمی کن وباتراشیدن موی خویش عیب های آشکار ونهان راببر.

سپس با ورود به حرم ،درامان خداوند وحمایت ونگاهداشت وحفظ او گام نه وکعبه را زیارت کن درحالی که صاحب آن رابزرگ می داری وبه جلال وقدرت او آگاهی ؛ وحجراسود رابه نشان این که به قسمت اوخشنودی ودربرابر عزت او سرافکنده ای استلام کن ؛وباطواف وداع ،باهرآنچه جز اوست بدرود گوی؛ وباوقوف خویش درکوه صفا روح خود را برای دیدار خداوند در روزی که دیدارش خواهی کرد پیراسته ساز؛ودرکوه مروه با پیراستگی از گناهان ،نسبت به خداوند صاحب مروت باش...

بدان که خداوند حج را واجب نفرموده وازبین همه ی طاعات آن را با اضافه کردن به نام خویش ویژه نساخت ودرخلال مناسک ،سنتی برای پیامبر خود تشریع نکرد مگربرای آمادگی واشاره به مرگ وقبر وبعث وقیامت و...

                                              جرعه ای ازصهبای حج،آیه الله جوادی آملی