کودکانه

به نام خدا

          الهی وربی من لی غیرک

        گاهی ما با اعتقاد به ارزش معنوی یک کلام یا متن بدون توجه به محتوی ومعنای آن به قرائت وحتی حفظ آن اقدام  می نماییم ؛بعضی وقتها هم مختصر ترجمه ای از آن در ذهن داشته وبه همان اکتفا می کنیم .ازآنجا که قرآن سخن    حضرت حق با بنده ودعا سخن مخلوق برتر با خالق یکتاست وادعیه میراث گهربار معصومین ع می باشدمی توان با دقت در ترجمه ی آنها ونیزتامل به تعمق رسید وبهره برداری بیشتری داشت.

        درتابستان سال84برآن شدم تا با بهره مندی از دلنوشته های سایر خواهران وبرادران دینی پیرامون کلام ناب      امیر مؤمنان با  خدای خودفرصت بیشتری برای درک آنچه می شنوم وزمزمه میکنم ومی گذرمفراهم آورم ،لذا در فرصتهای مختلف که به دست آمد از افرادی متفاوت خواستم تا به پرسشم کتبا پاسخ دهم واکنون حال ایشان را برابراصل دست خطها به نظر خوانندگان محترم می رسانم.

 

        پرسیده شد اگر در یک شب جمعه در محفلی نورانی در کنار سایر شیعیان مولایت در تاریکی گوشه ای نشسته وهمراه مداح دعای پر فیض کمیل را زمزمه کنی وآنگاه به این جمله برسی الهی وربی من لی غیرک چه حسی        خواهی یافت واگر بیشتر بخواهی با این جمله صدایش کنی،یعنی با کلام جامع امام علی ع چه به ذهنت می رسد؟

        در پی این سؤال به مخاطب فرصتی داده می شد تا با خود خلوت کند وبنویسد.واین است آن احساسات واندیشه ها

 

      *خدایا ،پروردگار من،من کسی غیر تو ندارم.می خواستم هم کلامی برگزینم ودرد دلم را به اوبگویم از تورازدارتر وپرده پوش تر نیافتم.

     * دوست داشتم رفیقی برگزینم که در هیچ زمان ومکان مرا ترک نکند وهر وقت به رفاقتش محتاج شدم از دوستی  امتناع ننماید ویا این که زوال نپذیزد وازستم نرود؛گشتم ولی جز تو پروردگار ازلی وابدی وجودی  پیدا نکردم.

     *با خود اندیشیدم رزاقی اختیار کنم تا اگربه روزتنگدستی افتادم وآذوقه ام تمام شد وتوان کار هم نداشتم مرا روزی رساند ولی برایم هیچ منت وآبروریزی نداشته باشدهر طرف که نگاه کردم وبه هریک از مخلوقات که چشم دوختم اعتمادم را جلب ننمود واطمینانم را کامل ننمود؛مگر تو که همه روزی خور خوان بی حساب وهمواره گشوده ی تواند.

     * مادرم همواره می آموخت که در زندگی برای خودت امانی برگزین تا به وقت خطر وگرفتاری پناهنده اش شوی؛یکایک دوستان وآشنایان وعزیزانم را مورد تامل قرار دادم؛هرچند که بعضی بسیار مهربان وامین بودندامانتوانستم زوال پذیریشان وناتوانی ایشان را نا دیده بگیرم ؛لذا باز تورا یافتم ای امان الخائفین.

     *تصمیم دارم برای خود رئیس واربابی در نظرداشته باشم که اگر از من اشتباهی سر زد وبعد متوجه خطایم شدم؛ سخت گیر نباشد وهرگاه درصدد جبران برآمدم مرا ببخشد؛تو را یافتم ای  غفارالذنوب   وای ستارالعیوب و                     یا ارحم الراحمین

چه کنم با این همه دوستی تو وصفات نیکویی که داری ومرا به سوی تو می خواند ؛گاه گاهی خواهش های نفس که بسیارهم ناقص هستند حجابی می شوند بر عقلم ومرا باز می دارند ودرنتیجه به کسی که غیر توست وکاستی دارد تکیه واعتماد    می نمایم؛در حالی که توکل واعتماد برکسی جز تونقص وعیبی آشکار است.

 

                                                                                                خواهر ن-ر

                                                                                     44ساله فرهنگی بسیجی

                                                                                           10/4/84

*توضیح :ادامه دارد