عجب راهیست...
ربیع عطر مخصوص خودش را دارد.عطر وجود نازنین و مصفای ،حضرت مصطفی ص.صدای ملائک درگوش دل مومنین می پیچد که "آفرین برآنان که به رسم امانت داری اگر نبودند اهل بیت عصمت رادرکربلا یاری کنند ولی هستند که امام منتظر آخرین یادگار این خاندان را دراقامه ی عزا ونیز دربرپایی جشن ولایت خاتم الاوصیا ع وجشن بزرگ مبعث جدشان همیار باشند."
الهی توفیق اذین بستن اعضا وجوارحمان به رفتارهای مورد پسندت عنایت کن وچراغ دلمان باش تا راه شاد بودن حقیقی را به بیراهه تباه نکنیم.اله بی همتای ما،فرصت مالی واندیشه وهمکاری عطایمان کن که بهترین وزیبنده ترین جشن هارا برای خشنودی دل حضرت فاطمه س که همانا خشنودی رسول اکرم ص ومنتهی به رضایت توست برپاکنیم.
محرومان وگرسنگان را دریابیم.
اسراف وتبذیر نکنیم.
بخشی از عیدانه ی خود را به آن افراد آبرومندی که در تورم ساختگی دشمن ،حس خوبشان از زندگی تحت تاثیر قرار گرفته ببخشیم وهدیه دهیم.(البته به قول بزرگترها ،طوری که گوش ازبینی خبردار نباشه وحفظ کرامت بشه.)
شیرینی فقط شکر وآرد نیست،وقتی بار کسی را در رساندن به مقصود کمک می کنی لبخند شیرین دلش کام عالمی را حلاوت می بخشد بالاخص دل مولای منتظر را.آیا می توانم بار هزینه های زندگی،غمهای شخصی وجمعی را از دوش هم وطنان وبالاخص همنوعان بردارم؟
غذا فقط نذری پخته وپخش کردن ان نیست.خدا خشکه هم می پذیرد.دری رابکوبیم وکیسه ای درپشت درگذاریم وراه رابگیریم وبرویم .که عجب راهیست این راه.
چراغ درکوچه وخیابان روشن کنیم ؛اما چراغ امید دل طوفان زده ای را افروختن هم عالیست.آن هنگام است که خواهد دانست هنوز امت محمدی ،درپی کردار وگفتار وپندار رسول خویش گام برمی دارند وراه وبی راهه را تشخیص می دهند وضرورت ها را درمی یابند.
..............................................
پیش پاافتاده:
تعجب نکن حیفم میادکه مجبور میشم حرف پیش پاافتاده بزنم.
خیر گرامی"غذای نذری رو تو ظرف های کوچکتر بکش،اگه یکی خواست دوتا ظرف بهش بده.خوب نیست گوشه وکنار غذای اسراف شده ببینیم."
مومن می خوای نذری بگیری،اونقدربگیر که شکم خودت وخونوادت جا داره.نه اونقدر بگیری که نیمه نیمه رها کنی.(مادرای قدیم برای بچه کامل نمی گرفتن ،می گفتن بیا با هم قسمت کنیم.)
می خوای دل دشمن امام زمان خون بشه ودائم اشکش دربیاد؟