سلام خانم رزازان عزيز

يکي از مهمترين دغدغه هاي پرورشي در مدارس اين است که دانش آموزان فقط بايک سري اظهارنظرهاي شخصي روبه رو هستند.بچه ها برخلاف چيزي که ما فکر مي کنيم انديشه ي بازي دارند و دوست دارند به تمامي سوالاتشان پاسخ داده شود واگر اين امر محقق نشود عواقب نابساماني را به همراه خواهد داشت. که متاسفانه در مدارس ما وضع به همين منوال است.گاهي داشتن نظرات مخالف بانظرات بزرگترها ( به خصوص معلمان و ديگر اعضاکادر)که در همه سطوح وجود دارد يعني ... . و اين خيلي ناراحت کننده است.

در مورد شهر و منطقه : کاش به جاي همه ي تبليغات هاي تکراري وقرار دادن تکراري آنها در جلوي ديد بچه ها ، بنرهايي از عکس دانشمندان وزندگينامه ي آنها در معرض ديد آنها قرار مي داديم که همه چيز به فراموشي سپرده نميشد. به نظر شما چند درصددانش آموزان ما مي دانند ابونصرفارابي چه کسي بوده ؛در عوض در مورد يک هنرپيشه خاندان او و تمامي مراحل زندگيش را مي دانند. اين بد نيست ولي کاش مي شد همه چيز در کنار هم باشند.

از اين همه توجه و پيگيري شما ممنون.